Groot onderzoek naar bijensterfte met micro-sensoren

Hobart University - Duizenden honingbijen in Australië zijn in een studieproject naar oorzaken van bijensterfte voorzien van heel kleine sensoren. Het doel is om erachter te komen waar de wereldwijde grote achteruitgang van het aantal bijenvolken  door bewerkstelligt kan zijn.

Voor het onderzoek van de universiteit in Hobart worden zo’n 5.000 bijen voorzien van micro-sensoren die slechts 2,5mm x 2,5mm groot zijn. Deze kleine hi-tech rugzakjes worden ongeveer 2 maanden grbruikt voor het onderzoek.

Het door het Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation (CSIRO) geleidde onderzoek zal gegevens gaan verzamelen over de bewegingen en gewoontes van verschillende generaties bijen. De onderzoekers hopen zo nieuw licht te kunnen laten schijnen over de mogelijke oorzaken van colony collapse disorder (CCD), dat wereldwijd al gezorgd heeft dat zo’n 10 miljoen bijenvolken zijn verdwenen. Als belangrijkste oorzaak van het CCD wordt vaak de varroa destructor aangewezen. Australië is het enige continent waar de bijen nog niet met de varroa mijt geïnfecteerd zijn geraakt.

De bijen en het onderzoek

De bijen die uitgerust worden met een sensor, worden door de onderzoekers eerst in een koelkast gezet, waar ze met een temperatuur van 5 graden Celcius in een slaperige toestand geraken. Met behulp van een microscoop worden vervolgens de kleine sensoren aangebracht. Vervolgens worden deze bijen weer ‘teruggestuurd’ naar de bijenkolonie. Het CSIRO gebruikt per onderzoek 4 bijenkasten, waarbij voor elke sessie per bijenvolk 50 bijen worden voorzien van de micro-sensor. Vervolgens worden 2 kasten gevoerd met normale nectar en stuifmeel. De andere 2 kasten worden daarentegen gevoerd met nectar en stuifmeel dat gemengd is met kleine hoeveelheden pesticides waarvan aangenomen wordt dat ze invloed kunnen hebben op de wereldwijde problemen met bijensterfte.

Preciesie

Wetenschappers kunnen zodoende door de bijen met de sensoren precies meten wat de gevolgen zijn voor de gedragingen van de honingbijen. Bijen zijn zeer routinematige insecten, dus iedere afwijking van normale taken en honingproductie zijn waar te nemen. “ De sensoren zijn voor ons een hulpmiddel dat ons laat zien hoe lang de bijen werken, hoeveel, en ga zo maar door,” verteld Paulo de Souza, wetenschapper bij CSIRO. “We gaan iedere verandering nu waarnemen, en letten er bijvoorbeeld op of bijen trager terug komen naar de bijenkast, of naar andere kasten gaan.

Gevolgen voor de bijen

Volgens de universiteit is dit een van de grootste onderzoeken ooit gedaan naar bewegingen en gedragingen van bijen. 5000 sensoren is een grote hoeveelheid, en 2 maanden lang een relatief lange periode. Het onderzoek is van groot belang voor boeren en tuinders, omdat een derde deel van de wereldvoedselproductie afhankelijk is van een goede bestuiving. De prognose is dat de uitkomsten van het onderzoek een beter beeld gaan vormen over CCD. Mogelijke gevolgen zijn dat overheden bepaalde insecticiden aan banden gaan leggen.

Lees ook: Waarom de bijen verdwijnen Neonicotinoïden dan toch oorzaak bijensterfte